› OGŁOSZENIA
› FIRMY
› ARTYKUŁY

wysoczyzna elbląska

A A A

 

Wysoczyzna Elbląska to region Pobrzeża Gdańskiego, sąsiadujący z Żuławami Wiślanymi, Zalewem Wiślanym i Wybrzeżem Staropruskim. Zajmuje powierzchnię 450 m2, głównie na terenie gminy Elbląg i Tolkmicko. Pod względem geologicznym jest to kępa morenowa o falistym ukształtowaniu terenu, z dużymi różnicami wysokości (do 100 m), które nadają jej niemal górski charakter. Najwyższymi punktami na mapie Wysoczyzny są: Góra Maślana (Milejewska) – 196,0 m n.p.m. i Srebrna Góra – 198,5 m.

Jej rzeźbę terenu charakteryzuje sieć promieniście rozchodzących się dolin erozyjnych, przez które przepływają liczne potoki. Tworzą one malownicze wąwozy, jary, w których znajdziemy także ciekawe głazy narzutowe. Do najważniejszych strumieni regionu należą: Stradanka, Grabianka, Kumiela ze Srebrnym Potokiem, Kamionka i Olszanka. Na uwagę zasługują ponadto niewielkie jeziora, w tym Jezioro Stare i Jezioro Martwe oraz różnego rodzaju oczka wodne i tereny bagniste.

Ze wzniesień morenowych Wysoczyzny rozciągają się przepiękne widoki na Żuławy, Mierzeję Wiślaną czy Jezioro Druzno. Najważniejszym po zróżnicowanym ukształtowaniu terenu, czynnikiem krajobrazotwórczym są lasy, zajmujące połowę powierzchni. Dominującym gatunkiem drzew jest tu buki, urozmaicony dębami, klonami  i jesionami.

Większą część Wysoczyzny zajmuje Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej. Jego powierzchnia wraz z otuliną wynosi ok 40 ha. Park położony jest w granicach gmin: Tolkmicko, Milejewo, Frombork i Elbląg. Połowę jego powierzchni zajmują lasy, w otulinie zaś, po wschodniej stronie Zalewu Wiślanego, dominują użytki rolne. Jednym z największych walorów parku jest urozmaicenie krajobrazu, charakterystyczne dla całej Wysoczyzny Elbląskiej.

Występuje tu duża różnorodność flory i fauny. Przeważającym elementem są lasy o drzewostanie bukowym, z domieszką dębu, klonu, jesionu, grabu, olszy i sosny. Wśród wielu gatunków flory chronionej, znajdziemy rośliny typu górskiego i podgórskiego, w tym porosty, których liczbę oszacowano na ok. 150 gatunków, a połowa z nich znajduje się na liście gatunków zagrożonych. Można tu również spotkać ok. 190 gatunków ptaków w tym: myszołowa włochatego, bociana czarnego, bielika, zimorodka, pliszkę górską, a także wiele gatunków ssaków, takich jak np. jelenie, wydry, jenoty, popielice czy orzesznice. Na terenie parku występuje pochodzący z Japonii jeleń sika, sprowadzony na początku XX wieku jako dar dla cesarza niemieckiego Wilhelma II. Swe przedstawicielstwo mają również gady i płazy (np. żmija zygzakowata, padalec zwyczajny, żaba trawna czy ropucha szara) oraz rozliczne gatunki owadów i fauny wodnej.

W obrębie Parku funkcjonuje kilka rezerwatów, chroniących szczególnie cenne  elementy przyrody. Należą do nich: Rezerwat Przyrody „Buki Wysoczyzny Elbląskiej”, Rezerwat przyrody „Kadyński Las”, Rezerwat Przyrody „Dolina Stradanki”, Rezerwat ornitologiczny „Zatoka Elbląska”, Rezerwat Przyrody „Nowinka”.

 

Warmia i Mazury regionem zjednoczonej Europy Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia i Mazury na lata 2007-2013.