› OGŁOSZENIA
› FIRMY
› ARTYKUŁY
A1 _ MAZURY DUZY

honorowi obywatele

A A A

Honorowi Obywatele Elbląga

Generał brygady Bolesław Nieczuja - Ostrowski - urodził się 29 września 1907 roku w Haliczu, zmarł 13 lipca 2008 w Elblągu. Honorowy obywatel Elbląga od 30 czerwca 1992 r.

W 1931 r. ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w stopniu podporucznika W 1939 roku uczestniczył w kampanii wrześniowej, dowodząc kompanią a następnie batalionem. Za zwycięski bój pod Malinówką został odznaczony Krzyżem Walecznych. Działając we Lwowie, zorganizował siatkę konspiracyjną pod nazwą Polska Organizacja Wojskowa "Lwów". W Krakowie objął funkcję oficera sztabowego i awansował na kapitana. Był szefem tzw. Ubezpieczalni, czyli Szefostwa Produkcji Konspiracyjnej Broni Okręgu Krakowskiego AK, które zajmowało się produkcją broni. W 1943 r. otrzymał awans na majora oraz Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami. Jako dowódca 106. Dywizji Piechoty kierował akcją "Burza". Za zasługi otrzymał Order Virtuti Militari V Klasy i awans na podpułkownika. Po wojnie, po rozwiązaniu AK udał się z grupą żołnierzy do Elbląga, gdzie zajął się organizowaniem pierwszej w mieście spółdzielni rolniczej. W 1947 roku został aresztowany. W 1949 roku został wtrącony przez komunistyczną Służbę Bezpieczeństwa do więzienia. Przez 7 lat był bestialsko torturowany i dwukrotnie otrzymał wyrok śmierci, w celi śmierci spędził 270 dni. Po wyjściu z więzienia w 1956 roku, osiedlił się w Elblągu. Założył Fundację im. Inspektoratu "Maria", która pomagała rodzinom bezrobotnych, wspierała zdolnych studentów, troszczyła się o kultywowanie tradycji. W 1991 roku został mianowany na stopień generała brygady.


Stanisław Wójcicki – urodził się 13 maja 1916 r. w Starachowicach, a zmarł 5 września 2012. Honorowy Obywatel Elbląga od 30 czerwca 1992 r.

W czasie kampanii wrześniowej brał udział w obronie lądowej Wybrzeża. Uczestniczył w bitwach pod Pińskiem, Wilanowem, a po kapitulacji Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" dostał się do niewoli sowieckiej. Zwolniony z obozów walczył w leśnym oddziale AK na Kielecczyźnie, a następnie w 33 pułku Armii Krajowej, 33 pułku piechoty legionów AK. Jako ochotnik i członek Morskiej Grupy Operacyjnej przybył 24 marca 1945 roku do Elbląga, gdzie zajął się zabezpieczaniem urządzeń portowych. Tworzył straż przemysłową w Zajeździe Mechanicznym w byłym zakładzie Schichau'a. W sierpniu 1945 r. był jedną z trzech osób podpisujących  protokół przejęcia firmy od Rosjan. Był również szefem straży przemysłowej oraz zakładowej straży pożarnej. Gdy w lipcu 1949 r. w hali nr 20 Zakładów Mechanicznych wybuchł pożar, wraz z 20 pracownikami został wtrącony przez UB do więzienia i oskarżony o współpracę z francuskim wywiadem. Po dwóch latach został wypuszczony ze względu na brak dowodów. Po zwolnieniu podjął pracę w Zakładach Przemysłu Drzewnego im. Wielkiego Proletariatu, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę. Dziś jest jedynym żyjącym członkiem organizacji, stawiającej podwaliny pod współczesny Elbląg.


Ks. dr Mieczysław Józefczyk - urodził się 15 maja 1928 roku w Woli Miechowej w Bieszczadach. Honorowy Obywatel Elbląga od 19 maja 1994 r.

Żołnierz AK w czasie II wojny światowej. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski pozostał żołnierzem zbrojnego podziemia. W 1950 r. ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Pelplinie. Od roku 1968 r. do 2005 r. był proboszczem parafii św. Mikołaja w Elblągu. W latach 1987-1992 był wikariuszem biskupim na terenie województwa elbląskiego. Od roku 1992 jest wikariuszem generalnym i konserwatorem zabytków diecezji elbląskiej. Jest także wykładowcą historii sztuki i konserwacji zabytków w Wyższym Seminarium Duchownym w Elblągu, Kapelanem Związku Sybiraków w Elblągu, Protonotariuszem Apostolskim, kombatantem Armii Krajowej, honorowym członkiem "Solidarności". Zasłużony dla architektury i ratowania zabytków Elbląga. Autor wielu książek o historii Elbląga.


Stanisław Piekarski - urodził się 2 kwietnia 1905 roku w Warszawie, zmarł 9 grudnia 1997 r. Honorowy Obywatel Elbląga od 15 grudnia 1994 r.

Ukończył szkołę rzemieślniczą jako czeladnik ślusarski. Pracował na kolei, a następnie w komunikacji miejskiej w Warszawie. W 1944 r. wywieziony do obozu pracy w Niemczech. Po zakończeniu wojny powrócił do Warszawy. Do Elbląga przyjechał z grupą warszawskich tramwajarzy 16 czerwca 1945 roku. Ich zadaniem była odbudowa i uruchomienie komunikacji tramwajowej w mieście. Został kierownikiem technicznym uruchomionego po wojnie zakładu Tramwaje Miejskie. Zniszczone wskutek działań wojennych  budynki, torowiska, sieci trakcyjne i tabor, według ekspertów nie nadawały się do odbudowy. Zalecano rozebranie ocalałych maszyn i urządzeń i przekazanie ich innym miastom. Dzięki uporowi, ambicji i determinacji dowodzonym przez Piekarskiego ludziom, 6 czerwca 1946 roku uruchomiono, pierwszą 4,5 km linię tramwajową. W 1950 roku Piekarski został dyrektorem, ale nie na długo, sam zrezygnował ze stanowiska nie zgadzał się bowiem na szerzący się populizm. Do zakładu wrócił w 1961 roku i do momentu odejścia na emeryturę, w 1970 roku, pełnił kierownicze stanowiska: najpierw jako kierownik warsztatów tramwajowych potem kierownik działu administracyjno- gospodarczego.


Lech Baranowski - urodził się 19 grudnia 1921 roku w miejscowości Gnojno. Honorowy Obywatel Elbląga od 20 kwietnia 1995 r.

Do Elbląga przybył razem z pierwszą grupą pocztowców 14 kwietnia 1945 r., by tu uruchomić  pierwszy po wojnie Urząd Pocztowy. W jego siedzibie przy ul. Kajki 1 zaczął przyjmować listy oraz wykonał z gumy pierwszą pieczątkę elbląskiej poczty. Następnie zorganizował cały system poczty w mieście, otwierając kolejne oddziały pocztowe. Dostarczał pocztę do okolicznych miast najpierw rowerem, następnie konno, a w końcu samochodem. Odbudował zniszczoną centralę telefoniczną w Elblągu. Podłączył telefony do takich instytucji, jak Urząd Miejski, Milicja i Urząd Bezpieczeństwa. Uczestniczył w akcjach odbudowy miasta. Przez wiele lat był związany z pocztą.


Hans Gunther Schrock - Opitz - urodził się 4 września 1923 roku w Nowym Dworze (koło Jegłownika), zmarł 14 maja 2012. Obywatel Niemiec, ostatnio mieszkaniec Leer we Wschodniej Fryzji. Honorowy Obywatel Elbląga od 12 czerwca 1997 r.

Ukończył elbląskie gimnazjum przy ulicy Królewieckiej. Po wojnie wyjechał do Niemiec i osiedlił się w Leer, gdzie został instruktorem nauki tańca. W tym celu założył własną szkołę tańca. W 1988 r. podczas wizyty w Polsce poznał Antoniego Czyżyka, co zapoczątkowało współpracą klubów tańca Jantar z Elbląga i klubem z Leer. Schrock – Opitz był także inicjatorem podpisania umowy partnerskiej Leer i Elbląga. Dzięki współpracy obu miast, doszło do wielokrotnych wymian młodzieży oraz wizyt mieszkańców północno- zachodnich Niemiec w Elblągu.


Karol Józef Wojtyła – papież Jan Paweł II - urodził się w 1920 roku w Wadowicach, zmarł 2 kwietnia 2005 w Watykanie. Honorowy Obywatel Elbląga od 19 maja 1999 r.

Absolwent filologii  na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wstąpił do seminarium podczas trwania II wojny światowej. Przyjął święcenia kapłańskie w 1946 roku. Studiował teologię w Rzymie, zakończoną doktoratem. W 1963 r. został arcybiskupem i metropolitą krakowskim, w 1967 r. kardynałem. Uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. Pełnił też funkcje przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski do Spraw Nauki Katolickiej, oraz Rady Naukowej Episkopatu Polski. 16 października 1978 roku został wybrany papieżem i przybrał imię Jana Pawła II. Jego pontyfikat trwał 27 lat. Papież odbywał liczne pielgrzymki. Podczas siódmej podróży duszpasterskiej w Polsce, 6 czerwca 1999 roku Jan Paweł II odwiedził Elbląg. Spotkanie i msza święta z udziałem 300 tys. wiernych, odbyły się na placu elbląskiego lotniska. W Elblągu imię Jana Pawła II noszą III Liceum Ogólnokształcące i szpital miejski przy ul. Żeromskiego. W dwa lata po wizycie Papieża, przy katedrze Św. Mikołaja, odsłonięto pomnik z jego podobizną. Wydano też album "Jan Paweł II w Elblągu" i wybito pamiątkowy medal.


Helena Pilejczyk - urodziła się 1 kwietnia 1931 roku w miejscowości Zieluń w województwie mazowieckim. Honorowa Obywatelka Elbląga od 20 czerwca 2002 r.

Przyjechała do Elbląga wraz z rodziną w 1950 roku. Rozpoczęła pracę w szkole podstawowej. W 1972 r. zatrudniła się w Wydziale Prawnym Zakładów Mechanicznych "Zamech", ale po krótkim czasie wróciła do nauczania w szkole. Na arenie krajowej i międzynarodowej zasłynęła jako łyżwiarka szybka. Na olimpiadzie zimowej w Squaw Valley w 1960 r. wywalczyła  brązowy medal w biegu na 1500 metrów. Trzydziestokrotnie zdobywała tytuł Mistrzyni Polski w łyżwiarstwie szybkim na dystansach 500 - 3000 metrów. Ustanowiła 48 rekordów Polski. Wywalczyła srebrny medal na 1000 m w Mistrzostwach Świata w Oestersund. Została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uprawiała łyżwiarstwo szybkie do 75 roku życia, zdobywając wielokrotnie tytuły mistrzyni świata weteranów. Jako wybitna trenerka i wychowawca młodzieży, przygotowała wielu znakomitych zawodników, którzy zdobywali w kraju i zagranicą medale i ustanawiali rekordy.


Ryszard Rynkowski - urodził się 9 października 1951 roku w Elblągu. Honorowy Obywatel Elbląga od 20 czerwca 2002 r.

Absolwent klasy fortepianu w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej i I Liceum Ogólnokształcącego w Elblągu. Po studiach na Wydziale Wychowania Muzycznego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, rozpoczął karierę piosenkarza i kompozytora. W 1973 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął współprace z Operetką Warszawską i z Teatrem na Targówku. W latach 1977–78 był pianistą grupy Gramine. Później współpracował z zespołem Victoria Singers, początkowo jako instrumentalista, a po odejściu Grzegorza Markowskiego, jako wokalista. Zespół w 1979 zmienił nazwę na Vox. Jako wokalista i kompozytor Rynkowski był z nim związany do 1987 r. Napisał wówczas m.in. piosenkę "Masz w oczach dwa nieba", która zdobyła trzecią nagrodę na KFPP Opole 1979, oraz "Bananowy song", zdobywca Brązowej Liry na festiwalu w Bratysławie w Czechosłowacji w 1980 r. Po odejściu z grupy Vox występował jako solista. Jest laureatem wielu nagród m.in. na KFPP Opole, pierwszej nagrody w konkursie kompozytorskim zorganizowanym przez hiszpański Czerwony Krzyż w 1991, Grand Prix na festiwalu w tureckim Cesme, nagrody Programu I PR i dziennika "Rzeczpospolita". Rynkowski to także znany filantrop, który wspiera m.in. Fundację Elbląg. Za działalność na rzecz dzieci został uhonorowany „Orderem Uśmiechu".


Hans Jurgen Schuch - urodził się w Elblągu w 1930 roku. Mieszka w Munzen. Honorowy Obywatel Elbląga od 26 czerwca 2003 r.

Przewodniczący Związku Elblążan w Niemczech i prezes Stowarzyszenia „Truso". Promotor Elbląga w Niemczech, m.in. przy pomocy publikacji i wydawnictw na temat historii miasta i regionu (seria „Zeszyty elbląskie", gazeta „Wiadomości Elbląskie"). Podczas konferencji naukowych i popularno-naukowych wygłaszał liczne referaty na temat przeszłości Elbląga. Zorganizował kilka wystaw prezentujących Elbląg. W znacznym stopniu pomógł pozyskać pieniądze na remont katedry św. Mikołaja i Galerii El, odbudowę staromiejskich kamieniczek dla instytucji charytatywnych i kulturalnych, w tym Biblioteki Elbląskiej. Przyczynił się także do sprowadzenia do Elbląga 19 niemieckich tramwajów. Do dziś aktywnie wspiera ideę zbliżenia między byłymi i obecnymi mieszkańcami Elbląga.


Andrzej Czesław Klimuszko - urodził się 23 sierpnia 1905 roku w miejscowości Nierosno k. Dąbrowy Białostockiej, zmarł 25 sierpnia 1980 roku w Elblągu. Honorowy Obywatel Elbląga od 19 lutego 2004 r.

W 1925 roku wstąpił do Zakonu oo. Franciszkanów Konwentualnych w Kalwarii Pacławskiej k. Przemyśla. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1934 roku w Krakowie. W czasie II wojny światowej był prześladowany przez okupanta i ukrywał się w wielu miastach. W 1961 roku został skierowany do Elbląga, gdzie przez dwadzieścia lat służył wiernym. Swoje zdolności wizjonerskie i wiedzę ziołoleczniczą rozwijał już od dzieciństwa. Pomagał ludziom w odnalezieniu osób zaginionych na podstawie fotografii. Zajmował się także z powodzeniem ziołolecznictwem. Przyczynił się do uzdrowienia wielu osób. Pozostawił spisane zestawy ziół na ok. 127 chorób. Do dziś chorzy korzystają z zestawów ziołowych o. Klimuszki. Jego ciało spoczywa na cmentarzu komunalnym Dębica w Elblągu.


Henryk Iwaniec – urodził się 9 października 1947 w Elblągu. Honorowy Obywatel Elbląga od 13 kwietnia 2006 r.

Światowej sławy matematyk, specjalizujący się w analitycznej teorii liczb. Absolwent Technikum Mechanicznego w Elblągu. Stopień doktora nauk uzyskał w zakresie teorii liczb w 1972 roku na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1971 – 83 pracował w Instytucie Matematyki PAN. W 1983 r. zdobył tytuł profesora i osiadł w USA. Był pracownikiem kilku uczelni wyższych m.in. Institute for Advanced Study w Princeton, University of Michigan oraz University of Colorado w Boulder. W styczniu 1987 roku objął stanowisko profesora matematyki na Uniwersytecie Rutgersa w New Jersey, które sprawuje do dziś. Wypromował 12 doktorów nauk. W 1995 roku został członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauk. Jest także członkiem Polskiej Akademii Umiejętności i amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk. Jest autorem 190 opracowań naukowych. W 2006 r. uzyskał tytuł doktor honoris causa Bordeaux University. Wielokrotnie nagradzany m.in. Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego, Ostrowski Prize, Cole Prize, Sierpiński Medal, Steele Prize.


Marian Biskup – urodził się 19 grudnia 1922 r. w Inowrocławiu, zmarł 16 kwietnia 2012 r. w Toruniu. Honorowy Obywatel Elbląga od 19 kwietnia 2007 r.

Historyk, specjalizujący się w historii Pomorza, historii średniowieczna i nowożytnej oraz historii zakonu krzyżackiego. W 1949 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a 1950 r. uzyskał stopień doktora. Habilitację uzyskał w 1957 roku w Instytucie Historii PAN, natomiast tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych otrzymał w 1961, a profesora zwyczajnego w 1971 roku.
Profesor Marian Biskup po raz pierwszy odwiedził Elbląg w 1946 roku. Wizyta zaowocowała opracowaniem pierwszego zarysu historii miasta w języku polskim, który dotyczył średniowiecza i okresu nowożytnego. Była to praca pionierska, stanowiąca podstawę do dalszych badań nad historią Elbląga. W 1957 roku gdy Oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego w Elblągu rozpoczął przygotowania do wydawania czasopisma „Rocznik Elbląski”, profesor Biskup objął funkcję jego redaktora naukowego. W latach 1961 – 1985 pod jego nadzorem zredagowano dziesięć tomów „Rocznika Elbląskiego”. W kolejnych latach był honorowym członkiem komitetu redakcyjnego.



Gerard Jürgen Blum Kwiatkowski - urodził się 22 października 1930 roku w Elblągu. Honorowy Obywatel Elbląga od 26 kwietnia 2011 r.

Artysta plastyk związany z Elblągiem. Od 1974 r. mieszka w Hünfeld w Niemczech. Działalność artystyczną rozpoczął w latach 50-tych. Był współzałożycielem i kierownikiem Klubu Młodej Inteligencji „Czerwona Oberża” w Elblągu (1956-1961). W 1961 r. zwrócił się do władz miasta o powierzenie jego opiece ruin kościoła podominikańskiego na Starym Mieście, w celu urządzenia w jego ocalałych pomieszczeniach pracowni i galerii sztuki. Pierwsza wystawa w Laboratorium Sztuki Galeria EL odbyła się w 1961 roku i prezentowała malarstwo Janusza Hankowskiego oraz rzeźby Gerarda Kwiatkowskiego. Był pierwszym dyrektorem Galerii EL (do 1974 roku). W latach 1965 – 1973 zorganizował wraz z Marianem Boguszem pięć edycji Biennale Form Przestrzennych.

W latach 1972 – 1973 Gerard Kwiatkowski był współtwórcą pierwszego w Europie Środkowo – Wschodniej artystycznego zina „Notatnik Robotnika Sztuki”. W założeniu „Notatnik” był miejscem wymiany idei artystycznych i prezentacji postaw twórczych.
W 1974 roku wyjechał do Niemiec, gdzie zamieszkał i realizował ideę „stacjonizmu” w sztuce, zakładając w różnych miejscach tzw. 'stacje sztuki' (w klasztorze Cornberg, z zamku Rittersheim, w Hünfeld, Fuldzie, Bad Hersfeld, Kleinsaussen). W 1993 roku założył Muzeum Artystów „Forum Sztuki Konkretnej” w Erfurcie oraz Muzeum Sztuki Reduktywnej w Świeradowie Zdroju. Od roku 1975 prowadzi Wolną Akademię Sztuki w Hünfeld. W 1990 r. otworzył Museum Modern Art w Hünfeld o profilu międzynarodowym.
Kolekcjonuje dzieła sztuki artystów współczesnych z całego świata, w tym z Polski. W swych zbiorach posiada ponad dwa tysiące prac. Ponad 200 z nich przekazał elbląskiej Galerii EL.
Otrzymał wiele nagród i wyróżnień m.in. dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi dla promocji Polski na świecie w 1991 r., wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Gloria Artis w 2008 r. oraz Nagrodę Prezydenta Miasta Elbląga w 2010 r.



Ryszard Tomczyk – urodził się 4 kwietnia 1931 r. w Radomiu. Honorowy Obywatel Elbląga od 30 czerwca 2011 r.

Związany z Elblągiem od 1953 r., kiedy rozpoczął tu pracę nauczyciela, po ukończeniu filologii polskiej w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, literaturą, krytyką teatralną oraz literacką. Publicysta i recenzent kultury, autor licznych publikacji książkowych, inicjator i redaktor wielu pism i periodyków (m.in. „Kwartalnik Elbląski „TygiEL” założony w 1991 r.). Członek rzeczywisty Związku Polskich Artystów Plastyków i Członek Związku Literatów Polskich oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 1980-1987 dyrektor i komisarz Galerii EL, która pod jego kierownictwem zmienia swoją nazwę i profil działania z Laboratorium Sztuki na Centrum Sztuki, co znajduje swój wyraz w działaniach wyraźnie interdyscyplinarnych. W 1990 r. powołał do życia, działające do dziś Stowarzyszenie Elbląski Klub Autorów. Współzałożyciel, długoletni prezes, członek prezydium oraz animator działań Elbląskiego Towarzystwa Kulturalnego (ETK) w latach 1966-1990. Prezes Związku Teatrów Amatorskich w Elblągu (1962-1973). W latach 1990-1994 radny Rady Miejskiej w Elblągu. Był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany m.in. posiada Złoty Krzyż Zasługi, dwukrotnie nadaną odznakę Zasłużonego Działacza Kultury oraz Medal dla Zasłużonego Działacza Kultury.



Lech Wałęsa - urodził się 29 września 1943 roku w Popowie. Honorowy Obywatel Elbląga od 27 października 2011 r.

Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący "Solidarności", opozycjonista w okresie PRL. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990–1995. W trakcie trwania strajku w grudniu 1970 roku był aktywnym uczestnikiem prac i jednym z przywódców Komitetu Strajkowego. Po tragicznych zajściach grudnia '70 i śmierci 39 robotników zaangażował się w prace związku zawodowego metalowców oraz został społecznym inspektorem pracy. W 1976 został zwolniony z pracy za publiczną krytykę koncesjonowanych organizacji związkowych. W 1978 włączył się w działalność Wolnych Związków Zawodowych. W sierpniu 1980 roku był jednym z głównych inicjatorów protestu w Stoczni Gdańskiej i przewodniczącym Komitetu Strajkowego. W kolejnych dniach strajku został Przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. 31 sierpnia 1980 z ramienia MKS podpisał z delegacją rządową Gdańskie Porozumienia Sierpniowe. Jego postawa, nieustępliwe negocjacje i walka o postulaty doprowadziły do powstania NSZZ „Solidarność". W 1981 został wybrany najpierw na przewodniczącego zarządu Regionu Gdańskiego, a następnie – na pierwszym Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku – na pierwszego przewodniczącego NSZZ "S". Był jednym z pierwszych internowanych podczas, wprowadzonego 13 grudnia 1981 roku, Stanu Wojennego. Pomimo ciągłych represji ze strony organów bezpieczeństwa PRL, nie załamał się. W 1983 roku został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla. Przez lata 80. prowadził nielegalną działalność opozycyjną. W 1988 brał udział w organizowaniu strajku w Stoczni Gdańskiej oraz był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ "Solidarność". W 1989 zasiadł do rokowań z władzami komunistycznymi przy Okrągłym Stole, które doprowadziły do kompromisu. Jego wynikiem były wybory 4 czerwca. 22 grudnia 1990 został pierwszym po wojnie, demokratycznie wybranym prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Doprowadził m. in. do wyprowadzenia wojsk radzieckich z terytorium RP oraz do znacznej redukcji polskiego długu zagranicznego. Stale działał na rzecz integracji Polski z państwami Zachodu, w tym do przyjęcia Polski do Struktur Paktu Północnoatlantyckiego oraz do Unii Europejskiej. Dziś Lech Wałęsa kontynuuje swą misję rzecznika solidarności, podróżując po całym świecie przypomina polskie doświadczenia i bezkrwawą walkę o pokój i demokrację.

Warmia i Mazury regionem zjednoczonej Europy Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia i Mazury na lata 2007-2013.