Zwycięstwo sportu w dźwiękach ciszy. Elbląg Cup nr XVII

 fot. Mateusz Milanowski

Maciej Markowski
napisz do mnie ‹
moje inne artykuły ‹

Jesienna odsłona XVII edycji „Otwartych Mistrzostw Polski Elbląg CUP” w siatkówce na siedząco dobiegła końca. Był to drugi turniej, który w tym roku mieszkańcy Elbląga mieli okazję zobaczyć w dniach 25 i 26 września w hali CSB przy al. Grunwaldzkiej. Szkoda, że tego nie uczynili.

Podczas wiosennych zawodó, jak i tych wczorajszych, główny akcent położony był na integrację, czyli fuzję świata siatkarskiego w wersji stojącej i siedzącej. Organizatorzy tego sportowego święta osiągnęli przyjemny efekt finalny. Ale nie mogło być inaczej, skoro od 17 lat – bez przerwy – starają się z całych sił zarażać ludzi swoją siatkarską „gorączką”. Opłaciło się, bo sam sobotni finał obfitował wieloma genialnymi zagraniami, ale przede wszystkim atmosferą zjednoczenia we wspólnym działaniu oraz oddania szczytnej idei.

Ukłon wobec organizatorów uczynił także Bożydar Abadżijew – trener Reprezentacji Polski mężczyzn w siatkówce na siedząco. Po rozdaniu nagród, w swojej krótkiej wypowiedzi, serdecznie gratulował i dziękował wszystkim, którzy przyczynili się do sukcesu tej imprezy. Dodał również, jak ważny był dla jego ekipy ten turniej, ponieważ od 30 września do 8 października jego podopieczni będą już w niemieckiej miejscowości Warendorf, gdzie rozpoczną walkę z najlepszymi drużynami Europy o tytuł mistrzów Starego Kontynentu. Było to zatem doskonałe przetarcie w przededniu ogromnej imprezy.

Świetnie – po raz kolejny – zaprezentowała się „u siebie” drużyna IKS-u Atak Elbląg, która w końcowym rozrachunku uplasowała się na 2 miejscu, tuż za plecami Reprezentacji Polski mężczyzn. Najniższe miejsce na podium zajęła drużyna wrocławskiego Startu, natomiast tuż za podestem turniej zakończyła żeńska ekipa Reprezentacji Polski w siatkówce siedzącej. Mimo to, przesympatyczne siatkarki emanowały pozytywnym nastawieniem. Turniej finałowy rozgrywany był systemem mecz i rewanż. Arcyciekawe było spotkanie Reprezentacji Polski z elbląskim Atakiem, zakończone ostatecznie zwycięstwem kadrowiczów Abadżijewa.

Impreza okazała się sporym sukcesem, okraszonym jednak delikatnym uczuciem goryczy, że tak niewiele osób miało okazję się o tym przekonać na własnej skórze.